عبدالرحمن بن عروه
عبدالرحمن بن عروة بن حّراق غفاری از یاران
امام حسین (علیه‌السّلام) و از
شهدای کربلا می‌باشد.
عبدالرحمن نیز چون برادرش -
عبدالله - از
شیعیان و ارادتمندان خاص ساحت مقدس
امام علی (علیه‌السّلام) و از بزرگان قبیله
بنی‌غفار و از شجاعان قوم خود بود. جدش حراق از اصحاب
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) بود و در جنگ‌های سه گانه آن حضرت (علیه‌السّلام) شرکت جسته بود.
او به همراه برادرش -عبدالله- به
کربلا وارد شد و به کاروان
امام حسین (علیه‌السّلام) پیوست.
نقل شده که در
روز عاشورا عبدالرحمن به همراه برادرش به خدمت امام (علیه‌السّلام) آمد و گفت: «یا ابا عبدالله (علیه‌السّلام)
سلام ما بر شما؛
دشمن به شما نزدیک شده است دوست داریم که در کنار شما با دشمن بجنگیم و دشمن را از شما دور کنیم و مانع پیشروی آن‌ها شویم.» امام (علیه‌السّلام) فرمود: «آفرین به شما آنان را دور کنید.»
آنان با دشمن به
مبارزه برخاستند و در حالی که
رجز می‌خواندند:
قد علمت حقاً بنو غفار و خندف بعد بنی نزار ••• لنضر بنّ معشر الفجّار بکل عصب صارم بتّار
یا قوم ذودوا عن بنی الاطهار بالمشر فیو العناالحظّار
«بنو غفار و
خندف و
بنی‌نزار به
حق می‌دانند که با هر
شمشیر بران گروه بدکاران را می‌زنیم. ای قوم! با
[شمشیر
] مشرفی و نیزه جنبنده از فرزندان آزادگان
دفاع کنید.»
به دشمن حمله‌ور شدند.
این دو
برادر در برابر امام (علیه‌السّلام) با دشمن مبارزه کردند تا اینکه به
شهادت رسیدند.
برخی از منابع شهادت عبدالرحمن را در مقاتله با دشمنان در بعد از ظهر عاشورا به ثبت رسانده‌اند.(این مطلب از بیان
ابن شهرآشوب که او را از شهدای حمله اول برنمی‌شمارد نیز فهمیده می‌شود.)
از او و برادرش در
زیارت ناحیه مقدسه چنین یاد شده است: «السّلام علی عبدالله و عبدالرّحمن ابنی عروة بن حراق الغفاریّین»
